میمند فارس شهری است با آب و هوای معتدل کوهپایه ای در میان کوه های سر به فلک کشیده پادنا سپیدار و سور که در 90 کیلومتری جنوب شیراز با ارتفاع 1545 متر از سطح دریا واقع شده است جمعیت میمند در حدود 30000 نفر می باشد از لحاظ تاریخی قدمت ان به دو هزار سال پیش باز می گردد و بر اساس یافته های تاریخی در زمان ساسانیان که سرزمین پارس مقر اصلی حکومت بوده یکی از ولایات مهم به حساب می آمده و در سده های نخستین اسلام نیز از رونق زیادی برخوردار بوده است بنیاد اقتصادی این شهر بر اساس کشاورزی است و زراعت دامداری و دامپروری از رونق زیادی برخورداراست و مهمترین محصولات شامل انگور بادام انار گردو حبوبات و غلات میباشد.در میان همه آنچه میمند به آنها شهرت دارد گل محمدی از همه نامی تر است و صنعت عرقیات گیریدر میمند دارای پیشینه ای است تاریخی.معروفترین نوع عرقیات گلاب است که از گل محمدی برگرفته می شود.علاوه بر گلاب 40 نوع عرقیات گیاهی دیگر ازقبیل عرقیات از نسترن بیدمشک نعنا کاسنی شاتره بهارنارنج و... درمیمند تولید میشود. ازجمله مکانهای گردشگری مذهبی و تاریخی می توان به امامزاده اسمائیل(صفویه)مسجد جامع(قاجاریه) تنگ آتشگاه کوهستان سپیدار حمام قدیمی قاجاریه باغستانهای گل محمدی بوستان شقایق امامزاده سید حسین و... نام برد .ازجمله مشاهیر میمند فارس به اهلی شیربزس  خواجه علیرضا که در فقه و نظر صاحب نظر بوده و خواجه شمس الدین که شرح حال وی در کتاب شمس و طغری امده است و ... اشاره کرد.تصایری از میمند:

دریاچه‌ها

دریاچه مهارلو در 15 کیلومتری شرق شیرازنوشتار اصلی: دریاچه‌های استان فارس

در استان فارس دریاچه‌های متعددی وجود دارد، به طوری‌که بیشترین تعداد دریاچه‌های دائمی کشور در استان فارس واقع شده‌اند. دریاچه‌های استان فارس را می‌توان به دریاچه‌های آب شور و دریاچه‌های آب شیرین تقسیم‌بندی نمود. از میان دریاچه‌های آب شور استان می‌توان به دریاچه مهارلو، بختگان، طشک و هیرم اشاره کرد. از میان دریاچه‌های آب شیرین استان نیز می‌توان به دریاچه پریشان (بزرگترین دریاچه آب شیرین کشور)، تالاب ارژن، دریاچه برم شور، دریاچه کافتر، دریاچه هفت برم و دریاچه سد درودزن اشاره نمود. وسعت دریاچه‌های شور استان تقریبأ 145000 هکتار و وسعت دریاچه‌های آب شیرین تقریبأ 30000 هکتار می‌باشد.

کوه‌ها 

70 درصد از وسعت استان فارس در ناحیه کوهستانی قرار گرفته و در دوره ترشیاری به وجو آمده‌اند و با گذشت میلیون‌ها سال از پیدایش آن‌ها جزء کوه‌های جوان محسوب می‌شوند.کوه‌های زاگرس جهت‌های شمال‌غربی و جنوب‌شرقی استان فارس را به صورت منطقه ویژه کوهستانی در آورده‌است. قسمت عمده این ناهمواری‌ها بر اثر یک سلسله حرکات شدید کوهزایی ایجاد شده و تحت تأثیر عوامل فرسایشی نظیر بادهای تند و آب‌های روان به صورت کنونی درآمده‌است. استان فارس را می‌توان به دو ناحیه مشخص طبیعی تقسیم کرد، اول ناحیه شمالی و شمال غربی که از ارتفاعات به هم پیوسته‌ای تشکیل شده و گردنه‌های صعب‌العبور و دره‌های عمیق دارد و دوم ناحیه جنوب و جنوب شرقی که در فاصله میان رشته‌کوه‌های فرعی قرار گرفته و شامل دشت‌های شیراز، کازرون، نی‌ریز، مرودشت و مرکزی‌است.

جنس کوه‌های استان فارس، اغلب سنگ‌های آهکی(کلسیم کربنات) می‌باشد. درز و شکاف‌های فراوان در این سنگ‌ها باعث تشکیل سفره‌های آب زیرزمینی فراوانی شده‌اند. در این کوه‌ها انواع اشکال فرسایش آهکی (کارستیک) که بر اثر انحلال و رسوب‌گذاری شکل گرفته‌اند دیده می‌شود. 

از مهم‌ترین کوه‌های استان می‌توان به کوه بل با 3943 متر ارتفاع، کوه گر با 3109 متر ارتفاع، خرمن کوه با 3183 ارتفاع، کوه تودج با 3150 متر ارتفاع، کوه ختابان بوانات با 3362 متر ارتفاع، کوه قلات بوانات با 2550 ارتفاع و کوه قند یله با 2350 متر ارتفاع اشاره نمود.

تنگ‌ها و دره‌ها 

دره‌ها و تنگ‌های مشهور استان‌فارس عبارتند از: تنگ چوگان کازرون، تنگ خانی، تنگ الله اکبر، تنگ بستانک (بهشت گمشده)، تنگ براق، تنگ ایج، تنگه لای تاریک، تنگ استهبان، تنگ پلنگان، تنگ لای زنگان، تنگ غنیبی، تنگ لی‌حنا، تنگ ابوالحیات کازرون، تنگ هرایز، تنگ بوان، تنگ زی طشت، تنگ جزین یا گزین، تنگ حاجی آباد (جویم در جنوب فارس) و تنگ خرقه .

از مهم‌ترین رودخانه های استان، می‌توان به رودخانه‌های ، شادکام، فهلیان، تنگ شیو، قره آغاج، شش پیر، پیرآب، کر، سیوند، آغاج، چوبخله، شور جهرم، شور لار، مهران شور، پلوار، خشک، موند (مند)، گله دار، رودبال، اسیر، شاپور کازرون و اوجان اقلید اشاره کرد.

از آبشارهای معروف استان آبشار دشتک ابرج ، آبشار مارگون و آبشار رحمت آباد جویم را نام برد.

چشمه‌ها 

چشمه‌های طبیعی و چشمه‌های آب گرم عبارتند از چشمه ریچی، چشمه خارگان، چشمه بالنگان، چشمه قدمگاه، چشمه چویو، چشمه سرچشمه جویُم، چشمه ساسان، چشمه ابوالمهدی، چشمه شش‌پیر، چشمه پلنگان، چشمه جونجان (جونون)، چشمه محمدرسول‌الله، چشمه بناب قادرآباد، چشمه آتشکده، چشمه تنکاب، چشمه حنیفقان، چشمه آب‌گرم سراب بهرام، چشمه اسرا، چشمه برم‌هیر، چشمه براق، چشمه تاسک، چشمه حاجت، چشمه سراب‌سیاه، چشمه سراب‌دختران، چشمه سراب‌اردشیر، چشمه کان‌زرد، چشمه تزنگ، چشمه له‌یاسی، چشمه غنیبی، چشمه مهارلو، چشمه آبریز جبل، چشمه نباتی، چشمه انجیرک، رباط، چشمه سرگ‌چینه، چشمه نیگی، چشمه یاقوتی، چشمه سرو نخودی، چشمه گنجینه، چشمه میل‌اژدها وچشمه مودگان که به دلیل آب درمانی و تفرجگاهی از نظر صنعت گردشگری و گذراندن اوقات فراغت از اهمیت بسیاری برخوردار هستند.

جغرافیای سیاسی 

تقسیمات کشوری 

آبادهسروستانجهرماقلیدرستماستهباندارابنی‌ریزبواناتلارستانقیروکارزینخرم بیدلامردکازرونفسافیروزآبادزرین‌دشتممسنیشیرازمرودشتسپیدانارسنجانپاسارگادکوارخنجفراشبندگراشخرامهمهر

بر طبق آخرین تقسیمات کشوری اردیبهشت سال 1390 خورشیدی، استان فارس دارای 94 شهر، 29 شهرستان، 83 بخش و 204 دهستان می‌باشد. شهرستان‌های آباده، ارسنجان، استهبان، اقلید، بوانات، پاسارگاد، جهرم، خرامه، خرم‌بید، خنج، داراب، رستم، زرین‌دشت، سپیدان، سروستان، شیراز، فراشبند، فسا، فیروزآباد، قیر و کارزین، کازرون، کوار، گراش، لارستان، لامرد، مرودشت، ممسنی، مهر، نی‌ریز شهرستان‌های این استان هستند 

جغرافیای طبیعی 

استان فارس تقریباً در جنوب ایران قرار دارد. این استان به طور تقریبی بین مدارهای 27 و 31 درجه عرض شمالی و نصف‌النهارهای 50 و 55 درجه طول شرقی واقع شدهو از سمت شمال به استان اصفهان، از سمت جنوب و جنوب شرق به استان هرمزگان، از سمت غرب و جنوب غرب به استان بوشهر، از سمت شمال‌غرب به استان کهکیلویه و بویراحمد، از سمت شرق به استان کرمان و از سمت شمال‌شرق به استان یزد محدود شده‌است. مساحت استان فارس 122?608 کیلومتر مربع می‌باشد که از این جهت پنجمین استان بزرگ کشور ایران می‌باشد و تقریبا 1/8 ? مساحت کشور را تشکیل می‌دهد. 

ارتفاع استان فارس از سطح دریا در نقاط مختلف این استان متفاوت است و به چهار دسته تقسیم می‌شود؛ دسته اول که از ارتفاعات شمال و شمال غربی می‌باشد که از کوه‌های سمیرم شروع می‌شود، تا غرب آباده ادامه می‌یابد که بلندترین کوه استان فارس کوه بل واقع در جنوب غربی شهر اقلید با ارتفاع3943 متر قبل از کوه عظمت که گردنه معروف کولی‌کش در آن واقع شده‌است، ختم می‌شود. ارتفاعات برم فیروز نیز در این ناحیه واقع شده و از سپیدان آغاز و به ارسنجان منتهی می‌گردد، دسته دوم که ارتفاعات مرکزی می‌باشد که کوه‌های اطراف شیراز (سبزپوشان و بمو) و نیز کوه‌های مهارلو، خرمن کوه، فسا و کوه تودج را دربرمی‌گیرد، دسته سوم ارتفاعات غربی‌است که در امتداد ارتفاعات کهگیلویه تا کوه‌های ممسنی در دشت ارژن (کوهمره سرخی) ادامه می‌یابد و به کوه‌های سفیدار در فیروزآباد متصل می‌شود و در نهایت دسته چهارم ارتفاعات جنوبی می‌باشد که شامل کوه‌های داراب و ارتفاعات بالنگستان یا هنگستان و کوه‌های لارستان است.

دشت‌ها و بیابان‌ها

دشت‌های استان فارس از رسوب‌های آبرفتی تشکیل شده‌اند، این دشت‌ها را با توجه به موقعیت جغرافیایی آن‌ها می‌توان به دو بخش مرکزی و غربی و همچنین بخش جنوبی و شرقی تقسیم‌بندی کرد، در بخش مرکزی و غربی دشت‌هایی وجود دارند که موقعیت کشاورزی دارند و بیشتر به این منظور استفاده می‌شوند اما در بخش جنوبی و شرقی بیشتر بیابان و کویر دیده می‌شود که این بیابان‌ها حدود 1/84 میلیون هکتار برابر با 15 درصد مساحت استان را در بر گرفته‌اند. در برخی از مناطق بیابانی استان فارس مانند کویر قطرویه در شرق استان و محدوده شهر نی‌ریز، به علت تبخیر شدید، نمک سطح بیابان را پوشانده و کویر را به وجود آورده‌است.

سال 1787 میلادی منتشر شده‌است.

فارس در کتیبه‌های هخامنشی به صورت پارسه و در نوشته‌های یونانی به شکل پرسیس آمده و فارس و فارسی شکل عربی شده پارس و پارسی هستند. فارس منطقه ?وسیعی است که قسمتی از جنوب و جنوب باختری کشور ایران را فراگرفته و تقریباً از یازده قرن پیش از میلاد مسیح محل سکونت یکی از طوایف آریایی بنام پارس بوده و بهمین مناسبت به پارس موسوم گردیده‌است.

نام خلیج فارس برگرفته از نام همین منطقه‌است که در سال 1352 هجری شمسی در تقسیمات کشوری ارتباط استان فارس با خلیج فارس قطع شد و مناطق حاشیه خلیج فارس به استان بوشهر تبدیل گردید.

مرکز استان فارس از آغاز حکومت‌های اسلامی یا به عبارتی دوران اسلامی، شیراز بوده‌است. 

پیشینه 

پیش از اسلام 

ظهور پارس 

در چند هزار سال پیش، در این ایالت اقوام بومی این سرزمین به ویژه ایلامیان سکونت داشته‌اند که از آنان آثار زیادی در گوشه و کنار فارس بر جای مانده‌است که نشانگر این است این ناحیه ناحیه‌ای آباد و فرهنگی بوده‌است. پارسها مردمان بودند آریایینژاد که معلوم نیست کِی به فلات ایران آمده‌اند، در کتیبه‌های پادشاه آشور شمشی اداد پنجم 823 تا 810 پیش از میلاد و در کتیبه? سناخریب در سال 691 پیش از میلاد و همچنین در یک رشته از نامه‌های آرشیو پادشاهان آشور که مربوط به حوادث 653 تا 652 پیش از میلاد است، پارسوآش به عنوان یکی از ایالات منتهی عیلامی ذکر شده‌است، به عقیده محققان پارسوآش امکان دارد که همان پارس باشد.در برخی از منابع پارسوا با پارسواش یکسان دانسته شده‌است اما ریچارد نلسون فرای می‌نویسد گمان نمی‌رود که پارسواش همان استان پارسوای آشور در شرق دریاچه ارومیه باشد.

بر اساس اسناد مورخان یونانی قبایل پارسی به شش طایفه? شهری و ده‌نشین و چهار طایفه? چادرنشین تقسیم می‌شدند، طایفه‌های شهری عبارتند از: پاسارگادیان، مرفیان، ماسپیان، پانتالیان، دروسیان، گرمانیان که مهم‌ترین آنها پاسارگادیان بودند و قبیله? هخامنشی و پادشاهان ناحیه? پارس از این قبیله هستند همچنین چهار طایفه? چادرنشین عبارتند از: دائی‌ها، مردها، دروپیک‌ها، ساگارتی‌هادولت ایلامیان در سال 636 پیش از میلاد به دست آشوریان از بین رفت و شوش پایتخت آن به دست طوایف پارس افتاد.

از هخامنشیان تا پایان دوران ساسانی 

مؤسس پادشاهی پارس هخامنش است که تقریباً در 650 قبل از میلاد می‌زیست. پایتخت او شهری بوده‌است به همین نام که خرابه‌های آن هنوز باقی است. از خود هخامنش که سلسله? بزرگی به نام او خوانده شده‌است، چندان اطلاعی در دست نیست اما محتمل است که او طوایف مختلف پارس را متحد کرده باشد. پسر او چیش‌پیش از ضعف دولت عیلام بعد از مغلوبیت آنها در مقابل آشوربنیپال استفاده کرد و ناحیه موسوم به انزان یا انشان را که شامل شوش و مجاور آن خوزستان بوده متصرف شد و عنوان پادشاه انشان را اختیار کرد چون وفات یافت یکی از پسرهایش مالک انشان و آن دیگری صاحب سرزمین پارس گردید. در قرن ششم قبل از میلاد هر دو قسمت به اطاعت یک نفر از دودمان مذکور درآمد که کمبوجیه یکم نام داشت. وی دختر استیاکس پادشاه ماد به نام ماندانا را به زنی اختیار کرد و کوروش بزرگ فرزندی بود که از این وصلت پیدا شد. کوروش در سال 559 قبل از میلاد جانشین پدر شد و در سال 550 بر مملکت ماد تسلط یافت و اکباتان پایتخت آن را تسخیر کرد. کوروش اکباتان را پایتخت تابستانی و شوش را پایتخت زمستانی خود قرار داد و نخستین دولت بزرگ جهانی یعنی شاهنشاهی هخامنشی را بدین ترتیب بوجود آورد. هخامنشیان 220 سال (از 550 پیش از میلاد تا 330 پیش از میلاد) بر بخش بزرگی از جهان شناخته‌شده آن روز از رود سند تا دانوب در اروپا و از آسیای میانه تا شمال خاوری آفریقا فرمان راندند. شاهنشاهی هخامنشی به دست اسکندر مقدونی برافتاد.

سراسرنماینقش رستم، در استان فارسسراسرنمای تخت جمشید، در استان فارس

بعد از اسکندر و در زمان سلوکیان کشور ایران جزو مستملکات یونان بود تا سرانجام در سال 256 پیش از میلاد، پارتها که بیشتر محققین آنها را شاخه‌ای از نژاد آریایی می‌دانند و در خراسان امروزی می‌زیستند، قیام کردند و توانستند با جنگ‌های متعدد دولت اشکانیان را تأسیس کنند.

در زمان اشکانیان ممالک مختلفی که جزو دولت اشکانی بودند استقلال داخلی خود و حتی سلسله? پادشاهان محلی را حفظ می‌کردند از آن جمله در پارس سکه‌هایی از پادشاهان محلی به دست آمده که می‌توان از روی آن به اسامی بسیاری از پادشاهان محلی پارس در زمان اشکانیان پی برد. سلسله پادشاهان این دوره در پارس را به این سبب که هر کدام از پادشاهان مزبور هم پادشاه بودند و هم رئیس آتشکده سلسله? روحانی آثرپاتا می‌نامند.

پدر مؤسس سلسله? ساسانیان، اردشیر بابکان، ساسان نام داشت و موبد معبدی در استخر در ایالت پارس بود. اردشیر بابکان در سال 223 میلادی علم طغیان برداشت و پس از کشته شدن اردوان پنجم، تیسفون پایتخت اصلی اشکانیان را گرفت پس از آن تمام ایران در تحت اقتدار او درآمد.اردشیر بابکان قبل از دست یافتن به پادشاهی شهر اردشیر خُورّه را که امروزه فیروزآباد نامیده می‌شود، بازسازی کرد. این شهر قبل از آن شهر گور نام داشت. او نخست قصد داشت این شهر را پایتخت خود قرار دهد اما بزودی دریافت که ایالت پارس از لحاظ سیاسی برای اقامت فرمانروا مناسب نیست و پایتخت را در نزدیکی تیسفون قرار داد. اردشیر بابکان همچنین نام ایالت گور را نیز به ایالت اردشیرخوره تغییر داد. ایالت اردشیر خُورّه یکی از بخش‌های قدیم فارس بود که شهرهای شیراز، فیروزآباد، خضر، میمند، سیراف و کازرون در آن واقع بود. در دوره ساسانی فارس به 5 ناحیه تقسیم می‌شد: ارجان، اردشیرخوره، استخر، دارابگرد و شاپورخوره. پس از چیرگی اعراب، شیراز به جای اردشیر خُورّه مرکز فارس گردید.

استان فارس یکی از 31 استان ایران است که در بخش جنوبی این کشور واقع شده‌است. آب و هوای استان فارس در نقاط مختلف این استان به سه دسته کوهستانی، معتدل و گرم تقسیم می‌شود. این استان با مساحتی در حدود 122?608 کیلومتر مربع، پنجمین استان بزرگ و با جمعیتی معادل 4?528?513 نفر، بر طبق برآورد جمعیتی سال 1389 خورشیدی سازمان ملی آمار ایران، چهارمین استان پرجمعیت ایران به‌شمار می‌رود. بر اساس تقسیمات کشوری اردیبهشت‌ماه سال 1390 خورشیدی، استان فارس به 29 شهرستان، 94 شهر، 83 بخش و 204 دهستان تقسیم شده‌است

مرکز استان فارس، شهر شیراز است که بر طبق برآورد جمعیتی سال 1389 خورشیدی سازمان آمار ایران به همراه حومه خود، جمعیتی معادل 1،749،926 نفر داشته که پرجمعیت‌ترین شهر این استان محسوب می‌شود. از دیگر شهرهای پرجمعیت این استان می‌توان به شهرهای مرودشت، جهرم ، فسا ، کازرون اشاره کرد.

در این استان، امروزه به جز اکثریت فارسی‌زبان اقوام مختلفی نیز در این استان زندگی می‌کنند از جمله لرها،قشقایی‌ها، عرب خمسه و ل^0] که هر یک به گویش‌ها و زبان‌های مختلفی مانند فارسی، کازرونی، لری،لارستانی، قشقایی، سیوندی، دوانی، اردکانی، عربی و کهمره‌ای (بککی) سخن می‌گویند. 

منابع مهم اقتصادی استان فارس بر پایه کشاورزی و دامداری، شهرک‌های مختلف صنعتی، پالایشگاه‌ها، صنایع پتروشیمی و نیروگاه‌های مختلف بنا شده‌است.

استان فارس با وجود جاذبه‌های متعدد تاریخی، طبیعی و مذهبی، یکی از مراکز مهم گردشگری ایران است. همچنین تعدادی از مراکز مهم دانشگاهی ایران در این استان واقع شده‌است.