جغرافیای طبیعی 

استان فارس تقریباً در جنوب ایران قرار دارد. این استان به طور تقریبی بین مدارهای 27 و 31 درجه عرض شمالی و نصف‌النهارهای 50 و 55 درجه طول شرقی واقع شدهو از سمت شمال به استان اصفهان، از سمت جنوب و جنوب شرق به استان هرمزگان، از سمت غرب و جنوب غرب به استان بوشهر، از سمت شمال‌غرب به استان کهکیلویه و بویراحمد، از سمت شرق به استان کرمان و از سمت شمال‌شرق به استان یزد محدود شده‌است. مساحت استان فارس 122?608 کیلومتر مربع می‌باشد که از این جهت پنجمین استان بزرگ کشور ایران می‌باشد و تقریبا 1/8 ? مساحت کشور را تشکیل می‌دهد. 

ارتفاع استان فارس از سطح دریا در نقاط مختلف این استان متفاوت است و به چهار دسته تقسیم می‌شود؛ دسته اول که از ارتفاعات شمال و شمال غربی می‌باشد که از کوه‌های سمیرم شروع می‌شود، تا غرب آباده ادامه می‌یابد که بلندترین کوه استان فارس کوه بل واقع در جنوب غربی شهر اقلید با ارتفاع3943 متر قبل از کوه عظمت که گردنه معروف کولی‌کش در آن واقع شده‌است، ختم می‌شود. ارتفاعات برم فیروز نیز در این ناحیه واقع شده و از سپیدان آغاز و به ارسنجان منتهی می‌گردد، دسته دوم که ارتفاعات مرکزی می‌باشد که کوه‌های اطراف شیراز (سبزپوشان و بمو) و نیز کوه‌های مهارلو، خرمن کوه، فسا و کوه تودج را دربرمی‌گیرد، دسته سوم ارتفاعات غربی‌است که در امتداد ارتفاعات کهگیلویه تا کوه‌های ممسنی در دشت ارژن (کوهمره سرخی) ادامه می‌یابد و به کوه‌های سفیدار در فیروزآباد متصل می‌شود و در نهایت دسته چهارم ارتفاعات جنوبی می‌باشد که شامل کوه‌های داراب و ارتفاعات بالنگستان یا هنگستان و کوه‌های لارستان است.

دشت‌ها و بیابان‌ها

دشت‌های استان فارس از رسوب‌های آبرفتی تشکیل شده‌اند، این دشت‌ها را با توجه به موقعیت جغرافیایی آن‌ها می‌توان به دو بخش مرکزی و غربی و همچنین بخش جنوبی و شرقی تقسیم‌بندی کرد، در بخش مرکزی و غربی دشت‌هایی وجود دارند که موقعیت کشاورزی دارند و بیشتر به این منظور استفاده می‌شوند اما در بخش جنوبی و شرقی بیشتر بیابان و کویر دیده می‌شود که این بیابان‌ها حدود 1/84 میلیون هکتار برابر با 15 درصد مساحت استان را در بر گرفته‌اند. در برخی از مناطق بیابانی استان فارس مانند کویر قطرویه در شرق استان و محدوده شهر نی‌ریز، به علت تبخیر شدید، نمک سطح بیابان را پوشانده و کویر را به وجود آورده‌است.